Felinoterapia

FELINOTERAPIA Nazwa felinoterapia pochodzi od łacińskiego słowa felis (kot) oraz greckiego therapeia (opieka, leczenie). Jest to jedna z form zooterapii lub inaczej animaloterapii. Opiera się na założeniu, że kontakt ze zwierzęciem przyczynia się do poprawy zdrowia fizycznego i psychicznego człowieka. Jest to terapia przełamująca różne ograniczenia, ułatwiająca komunikację, rozwijająca zdolność okazywania uczuć i emocji. Pojęcie felinoterapia: Felinoterapia czyli zajęcia z udziałem kota, lub terapia z udziałem kota. Jest to metoda wspomagająca proces rehabilitacji, terapii i rozwoju z udziałem odpowiednio wyselekcjonowanych i socjalizowanych kotów. Definicja felionoterapii według PZZiPZP Związek Zooterapeutów i Przewodników Zwierzat Pracujących: http://www.zooterapia.org.pl/zooterapia/felinoterapia-definicje-standardy-pracy/
Felinoterapia ma zastosowanie w terapii osób niepełnosprawnych intelektualnie i ruchowo, dzieci z zespołem Aspergera, dzieci nadpobudliwych, dzieci autystycznych, dzieci z zespołem Downa, dzieci z zaburzeniami zachowania i emocji, dzieci z zaburzeniami lękowymi, dzieci nieśmiałych i zahamowanych społecznie, przy różnych zaburzeniach i problemach u ludzi dorosłych i starszych.

W Szwecji felinoterapia jest stosowana na szeroką skalę u dzieci autystycznych. Zauważono, że kot potrafi przeniknąć do ich zamkniętego świata. Dzieci stają się bardziej otwarte, uspokajają się. Podczas felinoterapii kot pomaga przełamywać lęki i nabierać zaufania do otaczającego ich świata. Kontakt z kotem pomaga im nawiązywać kontakty z ludźmi, okazywać uczucia. Jest pomostem między ich światem a naszym. W świat dziecka chorego na autyzm człowiekowi jest niezwykle trudno wniknąć. Naukowcy zaobserwowali, że często udaje się to kotu. Dziecko nawiązuje z nim kontakt, co powoduje uspokojenie się i otwarcie. Bywa, że felinoterapia w przypadku dzieci autystycznych jest znacznie bardziej skuteczna niż dogoterapia. Bezpośredniość i hałaśliwość psa bywa dla tych dzieci zbyt silnym i w efekcie negatywnym doznaniem. Kocie usposobienie oraz styl bycia istotnie wpływają na dzieci autystyczne, które po spotkaniu z pupilem są spokojniejsze i bardziej otwarte na kontakt z drugą osobą. Na tej samej zasadzie koci terapeuta może mieć wpływ na leczenie dzieci z ADHD, niepełnosprawnych intelektualnie czy osób psychicznie chorych. Jego delikatność i nie narzucający się sposób bycia często bardziej odpowiadają osobom o tak wrażliwej i zaburzonej psychice.

Wpływ felinoterapii z udziałem kotów na dzieci z zaburzeniami ze spectrum autyzmu: L. Hart, B. Hart, I. Hertz-Picciotto, A. Thigpen, L. Lyons, University of Kalifornia, USA Dzieci w wieku 3-12 lat z autyzmem/ASD i w normie Wyniki: • Koty nie były agresywne • Koty były ogólnie czułe dla dzieci z ASD/autyzmem choć mniej czułe w stosunku do dzieci w normie • Dzieci autystyczne w większości lubiły kota, niektóre zwariowały na jego punkcie