Felinoterapia w praktyce

Zajęcia z udziałem kota prowadzę raz w tygodniu w SOSW im. W. Kikolskiego w Białymstoku w grupie dzieci z cechami autyzmu. Zajęcia trwają od 45 - 60 min.

Felinoterapia sprzyja poznawaniu budowy ciała kota; stymulowaniu rozwoju polisensorycznego; rozwijaniu umiejętności identyfikowania emocji, nazywania i ekspresj; nauce otwartości, zwiększaniu pewności siebie; kształtowaniu empatii; wzbudzaniu spontanicznej aktywność poprzez zabawę z kotem; ćwiczeniom relaksacyjnym; kształceniu zachowań samodzielnych, odpowiedzialności; systematyczności w nawiązywaniu kontaktów z dziećmi poprzez wspólną płaszczyznę jaką jest świat zwierząt. Na zajęciach dzieci uczą się właściwych i bezpiecznych zachowań wobec kotów domowych i obcych zarówno w domu jak i na ulicy, próbują zrozumieć zachowania zwierząt, poznać ich potrzeby. Felinoterapia sprzyja nauce szacunku do zwierząt i szeroko rozumianej przyrody. Przeciwdziałaniu przemocy wobec zwierząt. Prawidłowej i odpowiedzialnej opieki nad zwierzętami. Odpowiednich zachowań wobec kotów. Wspomaganiu edukacji w oparciu o podstawy programowe ośrodka. Zajęcia felinoterapii odbywające się regularnie przynoszą wiele pozytywnych efektów zarówno pedagogicznych, jak i terapeutycznych. Ja zauważyłam znaczne wyciszenie się dzieci, zrelaksowanie, większą ilość wypowiadanych słów podczas obecności kota, zmniejszenie się liczby ataków epilepsji u jednego z uczniów w czasie zajęć z kotem. Zajęcia mogą być prowadzone w niewielkich grupach, lub w indywidualnej pracy terapeutycznej z dziećmi. W terapii indywidualnej kot redukuje opór związany ze stresem podczas pierwszych wizyt. Kot staje się wspólną płaszczyzną do dialogu dla dziecka i terapeuty. Na zajęciach grupowych z udziałem kota zachodzi bezpośredni kontakt z kotem. Terapię urozmaica się opowieściami o kotach, rozmową na temat kotów i zwierząt. Pomocne jest połączenie felinoterapii z innymi technikami: muzykoterapią, biblioterapią i arteterapią: przedstawianie kotów za pomocą różnych technik plastycznych. My na zajęciach czeszemy kota, głaszczemy go,słuchamy muzyki, wykonujemy proste ćwiczenia gimnastyczne, rysujemy, malujemy, układamy puzzle. Kot jest świetną motywacją, dzieci chętniej wykonują zadania "na prośbę kota" niżnauczyciela.

W zajęciach nie mogą uczestniczyć osoby które: • Przechodzą infekcje np. grypa, angina, choroby zakaźne • Są agresywne wobec kota • Z alergią na sierść, ślinę kota • Które nie wyraziły zgody na udział w zajęciach (w tym ich opiekunowie)

Zadania i czynności kota podczas zajęć felinoterapii: Bierna obecność. Spontaniczny ze strony kota kontakt- ocieranie się, obserwowanie, miauczenie, mruczenie, wskakiwanie na kolana. Interakcje podczas zabawy –wędka, piłka, piórka, tunele, pudełka. Jedzenie. Bycie głaskanym

Niezależnie od tego czy kot interesuje się pacjentem/uczniem/uczestnikiem czy terapeutą/prowadzącym może to mieć pozytywny wpływ na przebieg terapii/zajęć: • Wsparcie, przywiązanie, podniesienie poziomu oksytocyny (obecność i kontakt z pacjentem/uczniem) • Wzmocnienie kontaktu i komunikacji z terapeuta, skupienie na nim uwagi (kontakt z terapeutą)